نعومة
لغت‌نامه دهخدا
نعومة. [ ن ُ م َ ] (ع مص ) نرم و نازک گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). نازک و نرم شدن . (از تاج المصادر بیهقی ). ناعم و لین شدن . (از متن اللغة): نعم الشی ٔ؛ لان ملمسه ، فهو ناعم . نَعمَة. (متن اللغة). || خوش عیش شدن . (یادداشت مؤلف ). وسعت گرفتن زندگی و مرفه شدن . (از متن اللغة). نَعمَة. (متن اللغة).
