نغزی
لغت‌نامه دهخدا
نغزی . [ ن َ ] (حامص ) زیبا و بدیع بودن . رجوع به نغز شود :
ز نغزی هر دری مانند تاجی
وز او هر دانه شهری را خراجی .
|| لطافت :
همه رخ گل چو بادامه ز نغزی
همه تن دل چو بادام دومغزی .
|| پسندیدگی . (ناظم الاطباء). || ملاست . ملوست . ضد درشتی . (یادداشت مؤلف ) : اما قوت لمس قوتی است پراکنده در پوست و گوشت حیوان تا چیزی که مماس او شود، اعصاب ادراک کند و اندر یابد چون خشکی و تری و گرمی و سردی و نرمی و درشتی و نغزی . (چهار مقاله ٔ نظامی عروضی ). || کم یابی . (ناظم الاطباء).
ز نغزی هر دری مانند تاجی
وز او هر دانه شهری را خراجی .
نظامی .
|| لطافت :
همه رخ گل چو بادامه ز نغزی
همه تن دل چو بادام دومغزی .
نظامی .
|| پسندیدگی . (ناظم الاطباء). || ملاست . ملوست . ضد درشتی . (یادداشت مؤلف ) : اما قوت لمس قوتی است پراکنده در پوست و گوشت حیوان تا چیزی که مماس او شود، اعصاب ادراک کند و اندر یابد چون خشکی و تری و گرمی و سردی و نرمی و درشتی و نغزی . (چهار مقاله ٔ نظامی عروضی ). || کم یابی . (ناظم الاطباء).
