نفائض

نفائض . [ ن َ ءِ] (ع ص ، اِ) شتران زمین طی کننده . (منتهی الارب ) (از متن اللغة). || شتران لاغر. (منتهی الارب ) (المنجد) (از اقرب الموارد). و گفته اند شترانی که زمین درمی نوردند. (از اقرب الموارد). || کسانی که سنگ اندازی نمایند خواه در پس آنها چیزی مکروه باشد خواه دشمن . (منتهی الارب ). || ج ِ نفیضة، بمعنی گروهی که به جهت تجسس دشمن و خوف فرستند هر جانبی . (آنندراج ) (از المنجد). رجوع به نفیضة شود.