نفاضة

نفاضة. [ ن ُ ض َ] (ع اِ) ریشه و ریزه ٔ مسواک که در دهن ماند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || آنچه به افشاندن بیفتد از برگ و میوه و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).آنچه فروریزد از منفوض . (از اقرب الموارد). برگ و میوه ٔ افتاده . (یادداشت مؤلف ). رجوع به نفاضة شود.