نفس خای
لغتنامه دهخدا
نفس خای . [ ن َ ف َ ] (نف مرکب ) آن که بازمی دارد و قطع می کند تنفس و تکلم را. (ناظم الاطباء). نفس گسل . (از آنندراج ) :
ز دردهای نفس خای کامران بخروشم
ز غصه های جگرکاو کامیاب بگریم .
ز دردهای نفس خای کامران بخروشم
ز غصه های جگرکاو کامیاب بگریم .
ظهوری (از آنندراج ).