نقاب بستن
لغت‌نامه دهخدا
نقاب بستن . [ ن ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) نقاب بر رخ زدن :
نقاب چینی و رومی به نیسان
همی بندد صبا بر روی هامون .
زین هزاران شمع کآن آید پدید
تا ببندد روی چرخ از شب نقاب .
تا بپوشد زمین ز سبزه لباس
تا ببندد هوا ز ابر نقاب .
شب عربی وار بود بسته نقابی بنفش
از چه سبب چون عرب نیزه کشید آفتاب .
وز حنای دست بخت اوست صبح
زآن نقاب از ارغوان بست آسمان .
زلف شب چون نقاب مشکین بست
شه ز نقابی نقیبان رست .
نقاب چینی و رومی به نیسان
همی بندد صبا بر روی هامون .
ناصرخسرو.
زین هزاران شمع کآن آید پدید
تا ببندد روی چرخ از شب نقاب .
ناصرخسرو.
تا بپوشد زمین ز سبزه لباس
تا ببندد هوا ز ابر نقاب .
مسعودسعد.
شب عربی وار بود بسته نقابی بنفش
از چه سبب چون عرب نیزه کشید آفتاب .
خاقانی .
وز حنای دست بخت اوست صبح
زآن نقاب از ارغوان بست آسمان .
خاقانی .
زلف شب چون نقاب مشکین بست
شه ز نقابی نقیبان رست .
نظامی .
