نقعاءلغتنامه دهخدانقعاء. [ ن َ ] (ع ص ، اِ) زمین خوش خاک که آب در وی گرد آید. || زمین پست هموار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || غبار. (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ). || صوت . (المنجد) (اقرب الموارد) (از تاج العروس ). ج ، نقاع .
