نمازگرلغتنامه دهخدانمازگر. [ ن َ گ َ ] (ص مرکب ) آنکه نماز خواند. نمازکن . نمازگزار. مصلی . (فرهنگ فارسی معین ) : در قرآن ذکر نمازگران مؤمنان فراوان کرد. (کشف الاسرار ج 1، از فرهنگ فارسی معین ).
