نمکزی
لغت‌نامه دهخدا
نمکزی . [ ن َ م َ ] (اِ) حلوائی است که آن را از آرد و شکر با عسل و دوشاب پزند و مغز گردکان و بادام و پسته و امثال آن داخل کنندو قند سوده و مشک و گلاب بر آن پاشند و خورند و بعضی گویند میوه های خشک شده داخل کنند. (برهان قاطع). و رجوع به رشیدی و آنندراج و انجمن آرا شود :
آتشین رویم ز حلوای شکر
وز نمکزی می رود دودم به سر.
کاینک از صحن حلاوات برون می آید
کاک و فرنی و نمکزی ز بر شیرین کار.
آتشین رویم ز حلوای شکر
وز نمکزی می رود دودم به سر.
بسحاق .
کاینک از صحن حلاوات برون می آید
کاک و فرنی و نمکزی ز بر شیرین کار.
بسحاق .
