نواشهلغتنامه دهخدانواشه . [ ن َ ش َ / ش ِ ] (اِ) فرزند فرزند. (فرهنگ اسدی ص 505). رجوع به نواسه شود. || گِل و دوغابی که در پی های عمارت می ریزند. (ناظم الاطباء).