نوایی
لغت‌نامه دهخدا
نوایی . [ ن َ ] (اِخ ) محمدشریف (میر...) سبزواری کربلائی ، متخلص به نوائی . از شاعران قرن دهم هجری و از درباریان اکبرشاه پادشاه هندوستان است . در اکبرآباد هند وفات یافت . او راست :
به گرم خوئیت ازجا نمی روم چه کنم
که اعتماد ندارم به آشنائی تو
تو در طریقه ٔ مهر و وفا نه آن شمعی
که نور دیده فروزد ز روشنائی تو.
(از صبح گلشن ص 540 و قاموس الاعلام ج 6 ص 4603).
و رجوع به منتخب التواریخ ج 3 ص 376 و هفت اقلیم (اقلیم چهارم ، سبزوار) و سفینه ٔ خوشگو، حرف «ن » شود.
به گرم خوئیت ازجا نمی روم چه کنم
که اعتماد ندارم به آشنائی تو
تو در طریقه ٔ مهر و وفا نه آن شمعی
که نور دیده فروزد ز روشنائی تو.
(از صبح گلشن ص 540 و قاموس الاعلام ج 6 ص 4603).
و رجوع به منتخب التواریخ ج 3 ص 376 و هفت اقلیم (اقلیم چهارم ، سبزوار) و سفینه ٔ خوشگو، حرف «ن » شود.
