نوبتگه
لغتنامه دهخدا
نوبتگه . [ ن َ / نُو ب َ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) نوبتگاه . رجوع به نوبت گاه شود :
به نوبتگه شه دوهندوی بام
یکی مقبل و دیگر اقبال نام .
همان نوبت پاس در صبح و شام
ز نوبتگه او برآورد نام .
به نوبتگه شاه بردندشان
به سرهنگ نوبت سپردندشان .
به نوبتگه شه دوهندوی بام
یکی مقبل و دیگر اقبال نام .
نظامی .
همان نوبت پاس در صبح و شام
ز نوبتگه او برآورد نام .
نظامی .
به نوبتگه شاه بردندشان
به سرهنگ نوبت سپردندشان .
نظامی .