نورا
لغت‌نامه دهخدا
نورا. [ رُل ْ لاه ] (اِخ ) هروی (مولانا...)، متخلص به نور. از شاعران قرن دهم هجری است . به روایت مؤلف صبح گلشن «ظرافت و مزاح بر مزاج غالب داشته و...و به شیمه ٔ خوش طبعی نقد جان عزیز باخت ». او راست :
نقد جان را فدای لاله عذاری نساختم (؟)
ای روی من سیاه که کاری نساختم .
(از تحفه ٔ سامی ص 77) (از صبح گلشن ص 559).
رجوع به مجالس النفایس ترجمه ٔ فخری ص 168 شود.
نقد جان را فدای لاله عذاری نساختم (؟)
ای روی من سیاه که کاری نساختم .
(از تحفه ٔ سامی ص 77) (از صبح گلشن ص 559).
رجوع به مجالس النفایس ترجمه ٔ فخری ص 168 شود.
