نوری
لغت‌نامه دهخدا
نوری . (اِخ ) علی (ملا...) بن ملا جمشید نوری مازندرانی ، مشهور و متخلص به نوری . از فقهای امامیه و از شاعران قرن سیزدهم هجری است . پس از تحصیلات مقدماتی در مازندران و قزوین به اصفهان رفت و نزد آقا محمد بیدآبادی تلمذ کرد و با میرزای قمی و سید شفتی و حاجی محمدابراهیم کرباسی مجالست و مکاتبت داشت . وی به سال 1246 هَ . ق . در اصفهان درگذشت و در نجف مدفون گشت . او راست : 1 - تفسیر منظوم سوره ٔ توحید. 2 - حاشیه بر اسفار ملاصدرا. 3 - حاشیه بر شرح فواید شیخ احمد احسائی . 4 - حاشیه برشرح شواهد ربوبیة ملاصدرا. 5 - حاشیه بر مشاعر ملاصدرا. 6 - حجةالاسلام فی رد میزان الحق . از اشعار اوست :
هر آه که بود در دل ما
برقی شد و سوخت حاصل ما
راز دل ما نمی شود فاش
تا لاله نروید از گِل ما.
و رجوع به ریاض العارفین ص 581 و روضات الجنات ص 417 شود.
هر آه که بود در دل ما
برقی شد و سوخت حاصل ما
راز دل ما نمی شود فاش
تا لاله نروید از گِل ما.
(از ریحانة الادب ج 4 ص 294).
و رجوع به ریاض العارفین ص 581 و روضات الجنات ص 417 شود.
