نوشین روان
لغت‌نامه دهخدا
نوشین روان . [ رَ ] (اِخ ) انوشیروان . نوشیروان . صورتی است ازنام انوشیروان . رجوع به انوشیروان شود :
هم سبب امن را رایت توکیقباد
هم اثر عدل را رای تو نوشین روان .
عنصر نوشین روان عدل به عالم
هرمز دولت طراز تاجور آورد.
هم سبب امن را رایت توکیقباد
هم اثر عدل را رای تو نوشین روان .
خاقانی .
عنصر نوشین روان عدل به عالم
هرمز دولت طراز تاجور آورد.
خاقانی .
