نوش آگین
لغت‌نامه دهخدا
نوش آگین . (ص مرکب ) نوش آمیغ. به شهد و شکرآمیخته . شکرپرورد. به نوش آمیخته . نوشین :
آنکه در یاقوت نوش آگین او شکّر سرشت
قوت عشاقش از آن یاقوت نوش آگین نهاد.
لؤلؤ نشنیدم من در بُسّد نوش آگین
لاله نشنیدم من در سنبل مشک افشان .
آنکه در یاقوت نوش آگین او شکّر سرشت
قوت عشاقش از آن یاقوت نوش آگین نهاد.
معزی .
لؤلؤ نشنیدم من در بُسّد نوش آگین
لاله نشنیدم من در سنبل مشک افشان .
معزی .
