نوش باد

نوش باد. (فعل دعایی ) دعائی است نوشنده را. (یادداشت مؤلف ). گوارا باد. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). عبارتی که در بزم باده ، ساقی و هم پیالگان در پاسخ آنکه جام برگیرد و «به سلامتی » گوید و بنوشد، گویند. نظیر: نوش جان ! نوش ! سازگار وجود! گوارای وجود! :
وقت طرب کردن است می خور که ت نوش باد.

منوچهری .

گر نمکش هست بخور نوش باد
ورنه ز یاد تو فراموش باد.

نظامی .

نرگس مست نوازش کن مردم دارش
خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد.

حافظ.