نووی

نووی . [ ن َ وَ وی ی ] (اِخ ) یحیی بن شرف الدین بن مری بن حسن حزامی دمشقی حورانی نووی ، ملقب به محیی الدین و مکنی به ابوزکریا. از اکابر علما و محدثین مذهب شافعی و از زهاد قرن هفتم است . وی به سال 676 هَ . ق . در مولد خود نوای دمشق در حدود 45سالگی درگذشته است . او راست :1- الاذکار المنتخبة من کلام سیدالابرار، معروف به حیلةالابرار. 2- الاربعون حدیثا النوویة. 3- التبیان فی آداب حملةالقرآن . 4- التقریب و التفسیر لمعرفة سنن البشیر النذیر. 5- تهذیب الاسماء و اللغات ، در رجال . 6- روضةالطالبین و عمدة المفتین ، در فقه شافعی . 7- ریاض الصالحین من کلام سیدالمرسلین . 8- مقاصدالنووی . 9- المنهاج فی شرح صحیح مسلم بن حجاج . 10- منهاج الطالبین وعمدةالمفتین . (از ریحانة الادب ج 4 ص 252 و الاعلام زرکلی ج 9 ص 185). و رجوع به قاموس الاعلام ج 6 ص 4673 و لغات تاریخیه و جغرافیه ج 7 ص 96 و معجم المطبوعات ص 1871 و طبقات الشافعیه ٔ سبکی ج 5 ص 165 و النجوم الزاهرة ج 7 ص 278 و آداب اللغة ج 3 ص 243 و مفتاح السعادة ج 1 ص 398 و فهرس الخزانة التیموریة ج 3 ص 307 و هادی المسترشدین ص 471 و دیگر مآخذ مذکور در الاعلام زرکلی ج 9 ص 185 شود.