نوکرد

نوکرد. [ ن َ / نُو ک َ ] (ن مف مرکب ) بنای نو. نوکرده . نوساخته . تازه بنا کرده . عمارت نو :
شاهم بر گاه برآرید گاه بر تخت زرین
تختم در بزم برآرید بزم در نوکرد شاه .

خسروانی (یادداشت مؤلف ).