نوکیسه
لغت‌نامه دهخدا
نوکیسه . [ ن َ / نُو س َ / س ِ ] (ص مرکب ) نودولت . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). آنکه تازه به مال و دارائی رسیده . مقابل کهن کیسه . تازه به دوران رسیده . (فرهنگ فارسی معین ). ندیدبدید. تازه به دولت رسیده :
ز نوکیسه مکن هرگز درم وام
که رسوائی و جنگ آرد سرانجام .
با مردم کم چیز و نوکیسه و... معامله مکن . (منتخب قابوسنامه ص 183). راز خویش با زن مگوی و از مردم نوکیسه وام مگیر و با عوام و فاسق دوستی مدار. (قصص الانبیاء). در راه نوکیسه ای را دید گفت قدری وجوه به من وام بده . (قصص الانبیاء).
نقد عمر تو برد خاقانی
دهر نوکیسه ٔ کهن بازار.
کی باشد کی که در تو آویزم
چون در زر و سیم مرد نوکیسه .
مردم نوکیسه حق شناس نباشد.
- امثال :
از نوکیسه وام مخواه .
از نوکیسه قرض مکن ، قرض کردی خرج مکن .
ز نوکیسه مکن هرگز درم وام
که رسوائی و جنگ آرد سرانجام .
ناصرخسرو.
با مردم کم چیز و نوکیسه و... معامله مکن . (منتخب قابوسنامه ص 183). راز خویش با زن مگوی و از مردم نوکیسه وام مگیر و با عوام و فاسق دوستی مدار. (قصص الانبیاء). در راه نوکیسه ای را دید گفت قدری وجوه به من وام بده . (قصص الانبیاء).
نقد عمر تو برد خاقانی
دهر نوکیسه ٔ کهن بازار.
خاقانی .
کی باشد کی که در تو آویزم
چون در زر و سیم مرد نوکیسه .
(سندبادنامه ص 260).
مردم نوکیسه حق شناس نباشد.
سیف اسفرنگ .
- امثال :
از نوکیسه وام مخواه .
از نوکیسه قرض مکن ، قرض کردی خرج مکن .
