نکب

نکب . [ ن َ ] (ع اِ) رنج . سختی . (منتهی الارب ). مصیبت . (اقرب الموارد). نکبة. (متن اللغة). ج ، نکوب . || (مص ) ریختن آنچه در خنور باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || نگونسار کردن تیردان . (تاج المصادر بیهقی ). نگون گردانیدن تیردان را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). و پراکنده شدن آنچه در آن است . (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || نگونسار کردن . (دهار). || کفتن و خون آلود کردن سنگ پای را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). افگار کردن سنگ سم ستور را. (تاج المصادر بیهقی ). || دور انداختن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). طرح . (از اقرب الموارد). دور افکندن و رها کردن چیزی را. (از متن اللغة). || رنج و سختی رسانیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). دردمند و خسته کردن . (زوزنی ). سختی و نکبت رسانیدن کسی را . (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). نَکْبة. (منتهی الارب ). نُکْب . (ناظم الاطباء). نَکَب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (متن اللغة). || برگردیدن . (آنندراج ). عدول کردن . (از اقرب الموارد). برگردیدن از چیزی یا کسی . (از منتهی الارب ). برگردیدن و روی گرداندن از چیزی . (از متن اللغة). برگشتن از راه و کنار گرفتن و یک سو شدن . (از ناظم الاطباء). نکوب . (منتهی الارب )(اقرب الموارد) (متن اللغة). نَکَب . (منتهی الارب ).