نکوخوه
لغتنامه دهخدا
نکوخوه . [ ن ِ خوَه ْ / خُه ْ ] (نف مرکب ) نکوخواه :
برنکوخوه به کف راد کنی خواسته بذل
به سر تیغ کنی خون بداندیش تلف .
شود نکوخوه او برشده به جاه خطیر
فروفتاده بداندیش او به چاه خطر.
برنکوخوه به کف راد کنی خواسته بذل
به سر تیغ کنی خون بداندیش تلف .
سوزنی .
شود نکوخوه او برشده به جاه خطیر
فروفتاده بداندیش او به چاه خطر.
سوزنی .