نکورایی
لغتنامه دهخدا
نکورایی . [ ن ِ ] (حامص مرکب ) نکورای بودن . صفت نکورای . رجوع به نکورای شود :
پایگاه وزرا یافته نزدیک ملک
از نکورایی و دانایی و تدبیرگری .
گوید اینجا خاص مهمانْت آمدم
اجری خاص از نکورایی فرست .
پایگاه وزرا یافته نزدیک ملک
از نکورایی و دانایی و تدبیرگری .
فرخی .
گوید اینجا خاص مهمانْت آمدم
اجری خاص از نکورایی فرست .
خاقانی .