نکوسیر
لغت‌نامه دهخدا
نکوسیر. [ ن ِ ی َ ] (ص مرکب ) نیکوسیرت . خوش اخلاق . (ناظم الاطباء) :
عیدش خجسته بادو همه ساله عید باد
ایام آن خجسته نهاد نکوسیر.
از مردمی برون است هرکو نکوسیر نیست .
عیدش خجسته بادو همه ساله عید باد
ایام آن خجسته نهاد نکوسیر.
فرخی .
از مردمی برون است هرکو نکوسیر نیست .
ناصرخسرو.
