نکومحضری
لغت‌نامه دهخدا
نکومحضری . [ ن ِ م َ ض َ ] (حامص مرکب ) نکومحضر بودن :
عنایت نمودن به کار غریب
سر فضل و اصل نکومحضری است .
تو با هوش و رای از نکومحضران چون
همی برنگیری نکومحضری را.
عنایت نمودن به کار غریب
سر فضل و اصل نکومحضری است .
ناصرخسرو.
تو با هوش و رای از نکومحضران چون
همی برنگیری نکومحضری را.
ناصرخسرو.
