نگاه باختن
لغتنامه دهخدا
نگاه باختن . [ ن ِ ت َ ] (مص مرکب ) نظر کردن . نگاه انداختن :
ز سیرآهنگی آن نغمه مست از جای برجستم
به هر جانب نگاهی باختم از روی حیرانی .
ز سیرآهنگی آن نغمه مست از جای برجستم
به هر جانب نگاهی باختم از روی حیرانی .
حکیم (از آنندراج ).