نیزه ربا
لغتنامه دهخدا
نیزه ربا. [ن َ / ن ِ زَ / زِ رُ ] (نف مرکب ) که نیزه ٔ خصم را که به سوی او پرتاب شده است در هوا برباید. که نیزه ازکف دشمن در میدان جنگ برباید و بستاند :
ای بارخدا و ملک بارخدایان
ای نیزه ربای پسر نیزه ربایان .
ای بارخدا و ملک بارخدایان
ای نیزه ربای پسر نیزه ربایان .
منوچهری .