نیشابوری

نیشابوری . [ ن َ ] (اِخ ) حسن بن محمدبن حبیب واعظ نیشابوری ، مکنی به ابوالقاسم . ادیب و نحوی و مورخ قرن چهارم و پنجم است . از تصانیف اوست : تفسیر قرآن مجید که به تفسیر نیشابوری قدیم معروف است و کتاب عقلاءالمجانین . عبدالملک ثعالبی از شاگردان وی بوده است . به زبان عربی اشعار دارد و به سال 406 هَ . ق . درگذشته است . رجوع به ریحانة الادب ج 6 ص 278 و مقدمه ٔ عقلاءالمجانین چ مصر و کشف الظنون شود.