نیم شبان

نیم شبان . [ ش َ ] (اِ مرکب ،ق مرکب ) نیم شب . هنگام نیم شب . در دل شب :
آسمان از ستاره نیم شبان
به چه ماند به پشت سنگی سار.

کسائی .

حاکم در جلوه ٔ خوبان به روز
نیم شبان محتسب اندر شراب .

ناصرخسرو.

این شب دین است نباشد شگفت
نیم شبان بانگ و فغان کلاب .

ناصرخسرو.

درگه میران غز درشکنی نیمروز
چون در افراسیاب نیم شبان روستم .

خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 268).

نوش لب رفت پیش نوش لبان
چنگ را برگرفت نیم شبان .

نظامی .

نظر به حال چنین روز بود در همه عمر
نماز نیم شبان و دعای اسحارش .

سعدی .