نیم رشت
لغت‌نامه دهخدا
نیم رشت . [ رِ ] (ص مرکب )نیم برشت . نیم برشته . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به نیم برشت و نیز رجوع به فرهنگ دزی ج 2 ص 743 و مفردات ابن بیطار ج 3 ص 21 سطر 29 شود : اگر خایه ٔ مرغ را نیم رشت کند و روی خرده تتری بپراکند و بیاشامد نیک آید. (هدایةالمتعلمین ص 399 از فرهنگ فارسی معین ).
