نیکوگوهری
لغتنامه دهخدا
نیکوگوهری . [ گ َ / گُو هََ ] (حامص مرکب ) نیک نهادی . نجابت . (یادداشت مؤلف ) :
گر سری یابد به عالم کس به نیکوگوهری
رودکی را بر سر آن مردمان باید سری .
گر سری یابد به عالم کس به نیکوگوهری
رودکی را بر سر آن مردمان باید سری .
(از یادداشت مؤلف ).