نیک سیرت

نیک سیرت . [ رَ ] (ص مرکب ) خوش خلق . (ناظم الاطباء). خوش خو. (فرهنگ فارسی معین ). پارسا. (ناظم الاطباء). آنکه باطنش از عیب و نقص مبرا باشد. (فرهنگ فارسی معین ). پاک نهاد. نیکونهاد. صافی ضمیر. نیک دل . پاک ضمیر :
صاحب دل نیک سیرت علامه
گو کفش دریده باش و خلقان جامه .

سعدی .

درون مردمی چون ملک نیک سیرت
برون لشکری چون هژبران جنگی .

سعدی .

درویش نیک سیرت پاکیزه رای را
نان رباط و لقمه ٔدریوزه گو مباش .

سعدی .