هادخت نسک

هادخت نسک . [ دُ ن َ ] (اِخ ) نام نسکی است از بیست ویک نسک کتاب زند. (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). نام نسک بیست ودویم از کتاب زند و آن را هاداختا نیز گویند. (ناظم الاطباء). نسک بیستم از بیست ویک نسک اوستاست . در پهلوی هادخت «اونوالا 276» هادخت نسک که در متن اوستای وسترگارد جزو قطعات «یشتها» طبع شده ، یشت 21 و یشت 22 شمرده شده است ، اما در متن اوستای گلدنر عدد یشتها از 21 تجاوز نمی کند «ونندیشت » آخرین آنها به شمار رفته است ومعمولاً زرتشتیان همین ترتیب اخیر را محفوظ داشته و می دارند. هوگ در سال 1872م . متن اوستایی هادخت نسک را با تفسیر آن از روی دو نسخه خطی قدیمی که در قرن 14 م . نوشته شده تصحیح کرده با نقل تلفظ پهلوی تفسیر مذکور به خط لاتینی و ترجمه ٔ انگلیسی در آخر ارداویرافنامه منتشر نموده است . چندی بعد دارمستتر در جزو ترجمه ٔ زند اوستای خود، هادخت نسک را نیز ترجمه کرده است . تفسیر پهلوی هادخت نسک دارای 1530 کلمه است درکتاب هشتم و نهم دینکرد که از اوستا سخن رفته و اجزای آن یکایک شرح داده شده ، هادخت نسک بیستمین نسک (کتاب ) اوستا به شمار رفته است . بنابراین هادخت نسک حالیه قطعه ای است که از بیستمین نسک گمشده ٔ عهد ساسانیان به جای مانده است . علاوه بر آن سروش یشت هادخت که امروزه یازدهمین یشت اوستا را تشکیل می دهد، از هادخت نسک قدیم به یادگار مانده است . هادخت نسک کنونی دارای 3فرگرد (فصل ) است : فرگرد اول ، دارای 17 بند در فضیلت و تأثیر دعای «اشم وهو...». فرگرد دوم ، راجع به تجسم دین (وجدان ) مرد نیکوکار به صورت دختری زیبا (این قطع بسیار دلکش و قابل توجه است ). فرگرد سوم ، از مجسم شدن دین گناهکار به صورت زنی زشت گفتگو میکند .