هارتمان

هارتمان . (اِخ ) نیکلا. یکی از قیافه های مشخص فلسفی آلمان بین جنگ جهانی اول و دوم است . در ریگا به سال 1882 م . متولد شد و در سن پترزبورگ و دورپات و ماربورگ تحصیل کرد. در جنگ بین المللی اول به خدمت ارتش آلمان درآمد و بعد از جنگ در سال 1920 به استادی دانشگاه شهر ماربورگ و در 1925 به استادی دانشگاه کُلُنْی رسید. در سال 1931 استاد دانشگاه برلین شد و در سال 1945 به استادی دانشگاه گوتین گن رسید و در این سمت باقی بود تا به سال 1950 در گوتین گن بدرود زندگی گفت . هارتمان از پیروان فلسفه ٔ «کانتی های نو» بود. او نظریه کانتی ها را درباره ٔ شی ٔ من حیث هو شی ٔ، به عنوان مصنوع ذهن پذیرفت ، و در کتاب خود به نام روش های نو در وجودشناسی آن را بسط داد و نیز تئوری ماکس شلر فیلسوف معروف آلمانی را پذیرفت ، و نیز در بحث خود راجع به وجودشناسی تحت تأثیر ادموند هوسرل قرار گرفت . کارهای قابل توجه فلسفی هارتمان او را در بین فلاسفه ٔ جدید مشخص کرده و نماینده ٔ نبوغ فلسفی وی است . (دائرة المعارف بریتانیکا).