هاشم

هاشم .[ ش ِ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن علی التنوخی ، البعلی الشافعی ، مکنی به ابومحمد و ملقب به نجم الدین . از شاگردان شیخ تاج الدین بن الفرکاح بود. در دمشق و قاهره استماع حدیث کرد. و مدتی مدرس مدرسه ٔ الصارمیه بود. رسالاتی تألیف کرد. طبع شعر داشت و این ابیات از اوست :
لاترکنن الی الخریف فحده
کدرخفق نسیمه خطّاف
یجری مع الابدان جری صدیقها
من لطفه و من الصدیق یخاف
از هموست :
و لقد سمعت بسکر من فضلکم
فعسا کم ان تجعلوه مکررا
و اظنه حلوالذیذ اطعمه
اذا کنت اسمع بالوصال و لااری .
در سال 731 هَ . ق . وفات یافت . (الدرر الکامنة ج 4 ص 400).