هباری

هباری . [ هََ ب ْ با ] (اِخ ) عمربن عبداﷲبن عمربن عبدالعزیز الهباری القرشی ، مکنی به ابوالمنذر. سومین امیر هند از خاندان هباری بود، وی در زمان پدر خود والی قسمتی از متصرفات او بود و در سال 280 هَ . ق . بعد از وفات پدر، به جای او نشست . پایتخت این خاندان شهر «منصورة» بود. مسعودی مورخ معروف در سال 303 هَ . ق . عمربن عبداﷲ را در منصوره ملاقات کرده است ، وی وسعت قلمرو عمر را وصف کرده و میگوید علاوه بر منصوره ، سیصد هزار قریه در قلمرو او بود و هشتاد فیل جنگی داشت که گرد هر فیلی 500 مرد پیاده بوده است و نیزگوید پایتخت ایشان ، به نام منصوربن جمهور، عامل بنی امیه ، منصورة نامیده شد. (از اعلام زرکلی ج 5 ص 211).