هبةا

هبةا.[ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن معدبن عبدالکریم قرشی دمیاطی ، مکنی به ابوالقاسم و معروف به ابن البوری ، فقیه ، وی نزد ابن ابی عصرون و ابن الخل فقه آموخت و سپس به اسکندریه رفت و در مدرسه ٔ سفلی به تدریس پرداخت به سال 599 هَ .ق . درگذشت . (از حسن المحاضرة فی اخبار مصر و القاهرة ص 185).