هبةا

هبةا. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] (اِخ ) (شیرازی ) ابن عبدالوارث بن علی شیرازی ، مکنی به ابوالقاسم و معروف به ابن بوذی ، مورخ و از ثقات حافظان حدیث بود. وی در خراسان ، عراق ، حرمین ، یمن ، مصر، شام ، الجزیره ، فارس و جبال استماع حدیث کرد. کتاب «تاریخ شیراز»از اوست و احادیثی نیز نقل کرد. سرانجام به سال 485هَ . ق . به مرو درگذشت . (اعلام زرکلی چ 2 ج 9 ص 61).