هبةا

هبةا. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن البتکین ، مکنی به ابوطاهر. حاجب خوارزمشاه و صاحب جیش وی بوده است . ابوعلی جعفری در مدح او قصیده ای دراز که از سیصد بیت متجاوز است سروده و در آن گوید:
اشرب علی ذکری امری ساد جمیعالحجبة
من حاجب شهم جلیل حاتمی الموهبة
من صاحب الجیش یسمی هبةاﷲ هبه
ذی الخلق السهل السجیح و الندی فی المسعبة.

(از تاریخ بیهقی ص 164).