هجیر

هجیر. [ هََ ] (اِخ ) نام پسر قارن بن کاوه است که او را سهراب وقتی که به ایران می آمد در پای قلعه ٔ سفید سبزوار در جنگ زنده بگرفت . (برهان ). هجیر یا هژیر پسر گودرز است . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). نام پهلوان ایرانی پسر گودرز. (ولف ، لغات شاهنامه ).
چو گودرز گشواد بر میسره
هجیر و گرانمایگان یکسره .

فردوسی .

رجوع به هژیر شود.