هجیر

هجیر. [ هَُ ] (ص ) خوب و نیک و نیکو و زبده . (برهان ). هژیر. خجیر. (حاشیه ٔ برهان چ معین ) :
درخورد همت تو خداوند جاه داد
جاه بزرگوار و گرانمایه و هجیر.

منوچهری .

یکی به کوه سخن ران که گرچه هست جماد
ز زشت زشت دهد پاسخ هجیر هجیر.

قاآنی .

|| خوب چهر. زیبا. درخشان :
سیرت به برج لهو و طرب باد سال و مه
ای طلعت چو مهر هجیر اندر آسمان .

سوزنی .