هدادی
لغتنامه دهخدا
هدادی . [ هََ دْ دا دی ی ] (اِخ ) عقبةبن سنان بن سعدبن جابرالدارع الهدادی ، مکنی به ابوبشر از مردم بصره است . از هیثم بن شراج و غسان بن مضر روایت دارد. محمدبن یونس الکدیمی و یحیی بن صاعد را از وی روایت است . (اللباب فی تهذیب الانساب ).
