هراسیدن

هراسیدن . [ هََ دَ ] (مص ) ترسیدن . بیم داشتن . هراس داشتن . بشکوهیدن . (یادداشت به خط مؤلف ). ترسیدن و واهمه کردن باشد. (برهان ) :
کز بیم ناوک تو به مغرب به روزو شب
اندر تن عدو بهراسد همی روان .

فرخی .

هنگام مدح او دل مدحت کنان او
از بیم نقد او بهراسد ز شاعری .

فرخی .

سمندش چو آن زشت پتیاره دید
شمید وهراسید و اندررمید.

اسدی .

به ایرانیان گفت گردان چین
هراسیده اند از شما روز کین .

اسدی .

مسیحم که گاه از یهودی هراسم
گه از راهب هرزه لا میگریزم .

خاقانی .

جان در کنف شاهست از حادثه نهراسد
عیسی زبر چرخست از دار نیندیشد.

خاقانی .

هراسیدم از دولت تیزگام
که بگذارد این نقش را ناتمام .

نظامی .

ز گوهر سفتن استادان هراسند
که قیمت مندی گوهر شناسند.

نظامی .

خرد بخشید تا او را شناسیم
بصارت داد تا هم زو هراسیم .

نظامی .

از عقوبت آخرت نهراسد. (گلستان ).