هش
لغت‌نامه دهخدا
هش . [ هََ ] (اِ) به معنی رفتن باشد که نقیض آمدن است . (برهان ). جهانگیری این بیت سیدعزالدین را شاهد آورده :
گر برِ تهمتن هشی به مصاف
ار برِ کرگدن کشی به سلاح .
واگر ضبط هشی صحیح باشد از هشیدن باشد. مؤلف فرهنگ نظام گوید: گویا بشی مخفف بشوی است که تصحیف خوانی شده . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). || گل و لای .(برهان ). مصحف لُش . (حاشیه ٔ برهان چ معین از فرهنگ نظام ). رجوع به لُش شود.
گر برِ تهمتن هشی به مصاف
ار برِ کرگدن کشی به سلاح .
واگر ضبط هشی صحیح باشد از هشیدن باشد. مؤلف فرهنگ نظام گوید: گویا بشی مخفف بشوی است که تصحیف خوانی شده . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). || گل و لای .(برهان ). مصحف لُش . (حاشیه ٔ برهان چ معین از فرهنگ نظام ). رجوع به لُش شود.
