هشیملغتنامه دهخداهشیم . [ هََ ] (ع ص ) شکسته . || سست اندام . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || گیاهی است خشک که ریزه ریزه گردد. || هر گیاه خشک . (منتهی الارب ).
