هضبة

هضبة. [هََ ب َ ] (ع اِ) پشته . کوه گسترده بر زمین . (منتهی الارب ). || کوه به یک سنگ سرشته . || کوه بلند و دراز و تنها و سرخ رنگ . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || باران بزرگ قطره ٔ پیوسته . (منتهی الارب ). باران . (اقرب الموارد). ج ، هضب [ هَِ ض َ / هََ ] ، هضاب ، هضبات . جج ، اهاضیب . (منتهی الارب ). ابوزید گوید: اهاضیب ، مفردش هضاب و مفرد هضاب ، هضب است . (از اقرب الموارد). رجوع به هضاب شود.