هفت بند
لغتنامه دهخدا
هفت بند. [ هََ ب َ ] (اِ مرکب ) گیاهی است از رده ٔ گندم سیاه از تیره ٔ توشک ها که خزنده است و به عنوان مدربه کار میرود. (از گیاه شناسی گل گلاب ص 273). || نیز کنایت از دنیا و هفت اقلیم است :
ز خود بگذر که با این چارپیوند
نشاید رست از این هفت آهنین بند.
ز خود بگذر که با این چارپیوند
نشاید رست از این هفت آهنین بند.
نظامی .