هفیفلغتنامه دهخداهفیف . [ هََ ] (ع مص ) زود رفتن . (از تاج المصادر بیهقی ). شتاب رفتن . || وزیدن بادکه شنیده شود آواز وی . || درخشیدن . || سبک گردیدن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
