هوتةلغتنامه دهخداهوتة. [ ت َ / هََ ت َ ] (ع اِ) زمین نشیب . ج ، هُوَت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || راه سرازیر بسوی آب . (اقرب الموارد).