هوس

هوس . [ هََ ] (ع مص ) نوعی از رفتار که بر زمین تکیه کنان روند. (منتهی الارب ). || نرم راندن . (تاج المصادر). || کوفتن . (منتهی الارب ) (دهار) (از اقرب الموارد). || شکستن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || به شب گشتن . (منتهی الارب ). به شب گردیدن . (تاج المصادر بیهقی ). || نیک خوردن . (تاج المصادر) (از اقرب الموارد). || سخت خوردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || تباهی کردن گرگ در گله . (از اقرب الموارد). || گرد گردیدن . (منتهی الارب ). در گرد چیزی گردیدن . (از اقرب الموارد). || رفتن بر زمین به اعتمادی سخت . (از اقرب الموارد).